شعری در رابطه با کتاب چه کسی پنیر مرا جابه جا کرد

در رابطه با کتاب چه کسی پنیر مرا جابه جا کرد 96/2/2

آن قدر سردم که انگار، خاک زیرین زمینم
بیست و اندی از عمرم گذشته ، من همان بوده و همینم
نه آن پنیر همیشگی بود ، نه آن هزار تو همیشه پُر هست
نه آن پنیر همیشه تازه ، بدور از آلودگی هست
ما کدامیک از شخصیّت های ، این قصّه و داستانیم
ها - هِم - اِسکوزی - اِسنیف ، کدامین خود را می دانیم
هِم که هیچ نخواسته بود ، با تغییر رو به رو شود
ها که با ترسش تقابل ، کرد و تغییر کرده است
اسنیف که بو کشیده و ، سراغ تغییر می رفت
اسکوزی که سریعاً ، سراغ تقدیر می رفت
پس کو آن اشتیاق سوزان ، مرا از خوابم برهاند
به سوری مقصد و مقصود ، به سوی خویش بِدواند
پس کو قسمتی ز آن غیرت که ، خود به خود مرا آتیش بِزد

ما که هر جا گرفتاریم ، فریاد زدیم کجاست ایزد

http://shereno.com/43772/45692/479459.html